Πρόεδρε δεν ξέρω που το πας με τις δηλώσεις που έκανες μετά το παιχνίδι της ομάδας σου με τον ΠΟΑ αλλά θα πρέπει να ξέρεις…
Αν είναι κάποιος παλιός σαν εμένα θα θυμάται το ανέκδοτο που κυκλοφορούσε επί χούντας.
Αν κάποιος δεν το θυμάται το ξαναγράφω έτσι να το διαβάσουν και οι νεώτεροι…
Ήτανε που λέτε στη πλατεία στις τρεις Καμάρες εκεί που ήταν παλιά το ΝΕΟ ΚΕΝΤΡΟ (καφενείο) μια παρέα και σε κάποια στιγμή βλέπουν τον αντιπρόεδρο της τότε χουντικής κυβέρνησης τον Στυλιανό Παττακό (φόβος και τρόμος). Λέει λοιπό ένας της παρέας, ρε σεις πόσο βάζετε να πάω και να του δώσω μια φάπα…
Βάλανε λοιπόν στοίχημα δυο καραφάκια ρακί με το μεζεδάκι. Πάει λοιπόν ο φίλος μας και Φάπ, του δίνει τη φάπα. «Που είσαι ρε Σταυρή, χρόνια και ζαμάνια έχω να σε δε δω». Γυρνάει λοιπόν ο αντιπρόεδρος και του λέει, καλά δεν ξέρεις ποιος είμαι εγώ; «Όχι του λέει δεν είσαι Σταύρος που πηγαίναμε γυμνάσιο μαζί»; Είμαι ο Παττακός του λέει ο αντιπρόεδρος… «Χίλια συγνώμη κύριε μου σας πέρασα για ένα παλιό μου συμμαθητή… «Και σηκώνεται και φεύγει. Έχουν περάσει καμιά δυο ώρες και όπως πίνανε τα ρακάκια τους νάτος πάλι ο αντιπρόεδρος… να πηγαίνει προς αντίθετη πλευρά. «Ρε σεις λέει πάλι ο ίδιος, βάζετε άλλα δυο καραφάκια να πάω να τον ξανακαρπαζώσω;» Το στοίχημα μπήκε, ξαναπάει πάλι ο λεβέντης ο Κρητικός της παρέας πλησιάζει με την ένεση του και φάπ δώστου και την άλλη φάπα. « Που είσαι ρε μαλ@κ@ Σταύρο και παραλίγο να μπλέξω πριν από λίγο με τον Παττακό που νόμισα ότι είσαι εσύ…» Το κοιτάζει ο Παττακός τον ξανά κοιτάζει και του λέει με αυστηρότατα «φύγε πριν σε στείλω στα κάτεργα. Ο Παττακός είμαι πάλι…
Τώρα και συ προεδράρα μου…
Είσαι τυχερός γιατί τις καρπαζιές τις έφαγε κατά λάθος ένας άλλος καραφλός που καθόταν λίγο ποιο πέρα.