Διάβασα το άρθρο του έγκριτου νομικού και φίλου του ΟΦΗ, Μανώλη Φωτάκη και δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω τουλάχιστο στο 90% όσων λέει. Φυσικά και δεν θα υπάρξει μέλλον χωρίς προβλήματα με την τωρινή κατάσταση «του βάλε πέντε ή δέκα» για να καλύψουμε την άλφα ή τη βήτα τρύπα, να πληρώσουμε τον ΕΦΚΑ, την Εφορία ή την δόση του τάδε και φυσικά πίσω από τα 5 ή 10 υπάρχει και η οικογένεια, που στο τέλος θα πει που το πας ρε άνδρα μου, πατέρα ή παππού και κλείνει η κάνουλα…
Συμφωνώ στο 90% με αυτά που λέει ο Μανώλης και όχι στο 100% γιατί ξέχασε είτε από φόβο, είτε από σεβασμό να πει και το πολύ απλό…
Δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ σοβαρός επιχειρηματίας ή επενδυτής, πέστε τον όπως θέλετε, να βάλει το χρήμα του σε μια ομάδα που στην πρώτη του αποτυχία θα τον πάρει στο κυνήγι ένα μέρος των οργανωμένων στα στενά των Καμινίων ή θα του βρίζει οικογένεια, μάνα και πατέρα…
Με τον Φώτη Τσάλο δε υπήρξαμε ποτέ φίλοι, αλλά από πηγές μου έμαθα ότι το λιγότερο που έχει βάλει στην ομάδα είναι το ποσό των 350.000€, πολύ περισσότερα από τον κάθε άλλον, αλλά αυτό που επίσης έμαθα είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να πλησιάσει το Γεντί Κουλέ γιατί κάποιοι του την πέφτουν άγρια… Μετά έχουμε και του λεγόμενους επενδυτές, που άλλος έβαλε 30, άλλος 50, έχουν βάλει κάποια χρήματα. Αυτά είχαν, αυτά μπορούσαν , αυτά έβαλαν. Σήμερα, είναι καταδικασμένοι κάποιοι από αυτούς να μη μπορούν να παρακολουθήσου παιχνίδι της ομάδας στην οποία επένδυσαν, φοβούμενοι την αντίδραση των οργανωμένων.
Αν λοιπόν δεν λυθεί το πρόβλημα κάποιων οργανωμένων (όχι όλων), οι μόνοι που θα μπορούσαν να επενδύσουν στον ΟΦΗ θα ήταν λαμόγια τύπου Αεροπόρου…
Δεν σκεφτήκατε ποτέ γιατί επιχειρήσεις τύπου Μηνά Χαλκιαδάκη δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για συμμετοχή στα διοικητικά; Πόσα θέλετε; Αυτά μπορώ πάρτε τα, μακριά και αγαπημένοι…
Όποιοι τόλμησαν το πλήρωσαν ακριβά, Γιάννης Κουράκης, Νίκος Μαχλάς, Μάνθος Πουλινάκης, Γιάννης Πελεμαρκάκης, είναι κάποιοι που θα θυμούνται την περιπέτεια που ακούει «διοικητικά του ΟΦΗ» για όλη τους τη ζωή.